اثر فواصل مختلف استراحت بین ست ها در تمرینات مقاومتی بر پاسخ های حاد عصبی-عضلانی و خستگی در مردان ورزشکار

زمان استراحت بین نوبت ها، عامل کلیدی در توانایی حفظ تعداد تکرارها می باشد. معمولاً، زمان استراحت بین نوبت ها بر پایه هدف تمرین تجویز می شود، اما ممکن است توسط فاکتورهای زیادی دست خوش تغییر شود. خستگی نیز یکی از مهم ترین عوامل در طراحی برنامه های تمرین مقاومتی محسوب می شود. یکی از روش های دقیق تعیین خستگی و پاسخ های عصبی-عضلانی استفاده از دستگاه الکترمیوگرافی می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی اثر زمان های مختلف استراحت بین نوبت ها در تمرینات مقاومتی بر پاسخ های حاد عصبی-عضلانی و خستگی در مردان ورزشکار بود. دوازده مرد تمرین کرده سالم در این پروتکل تمرینی شرکت کردند. آزمودنی ها در سه روز جداگانه به صورت تصادفی به زمان های استراحتی 60، 90 و 120 ثانیه بین نوبت ها تقسیم شدند و پروتکل تمرینی را اجرا کردند. هر پروتکل تمرینی شامل چهار نوبت حرکت باز کردن زانو تا خستگی و شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه بود. فرکانس میانه و الکترمیوگرافی یکپارچه (iemg) عضله راست رانی قبل و بلافاصله پس از پروتکل های تمرینی ثبت گردید. همچنین حجم تمرین انجام شده در هر یک زمان های استراحتی محاسبه گردید. ارزیابی آماری داده ها به وسیله آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر انجام شد. نتایج نشان داد که بین زمان های استراحتی مختلف تفاوت معنی داری از لحاظ مقدار تغییرات iemg و فرکانس میانه وجود نداشت (05/0p?). اما پس از فعالیت مقادیر iemg و فرکانس میانه نسبت به پیش از فعالیت کاهش معنی داری را در هر سه زمان استراحتی نشان می دهد (05/0p?). حجم تمرین اجرا شده در زمان های استراحتی 90 و 120 ثانیه به طور معنی داری بیشتر از زمان استراحتی 60 ثانیه بود ولی تفاوت معنی داری بین زمان های استراحتی 90 و 120 ثانیه از لحاظ حجم تمرین وجود نداشت. با توجه به یافته های این پژوهش، نتیجه گیری می شود که هر سه زمان استراحتی موجب خستگی می شود اما کاهش مقادیر iemg و فرکانس میانه در زمان استراحتی 60 ثانیه بیشتر از 90 و 120 ثانیه بوده است.